پیانو چیست ؟

پیانو
پیانو یک ابزار موسیقی صوتی (آکوستیک) است . که توسط بارتولومئو کریستوفوری در سال ۱۷۰۰ میلادی اختراع شد (سال دقیق نامعلوم است) که در آن سیم ها به وسیله چکش مورد اصابت قرار می گیرند.این ساز توسط یک کیبورد (صفحه کلید ) نواخته می شودبه این صورت که نوازنده با انگشتان یا انگشت شصت هر دو دستکلید ها را می فشارد تا چکش ها به سیم ها ضربه بزنند و ملودی نواخته شود.کلمه ی پیانو مخفف کلمه ی ایتالیایی فورته پیانو هستش کهمدل های اولیه پیانو در سال ۱۷۰۰ با این نام شناخته شده بودند.کلمه ی پیانو به معنای نرم و کلمه ی فورته به معنای بلند است.میزان صدای تولید شده از این ساز بستگی به میزان فشار انگشت پیانیست بر کلید ، دارد:هرچه سرعت فشار بر کلید بیشتر باشد، فشار چکش نیز بیشتر می شودو صدای آهنگ تولید شده بالاتر خواهد بود.

– مقایسه
پیانو آکوستیک

پیانو در نقطه ی مقابل هارپیسکورد قرار دارد ، زیرا حجم صدای تولیدی در هارپیسکورد بر خلاف پیانو ، متغیر نیست و حجم صدای تولیدی آن محدود و ثابت است.

اولین فورته پیانو ها در دهه ۱۷۰۰ ، صدای آرام تر و محدوده دینامیکی کوچک تری داشتند. پیانو آکوستیک معمولا دارای یک محافظ چوبی دور کیبورد و سیم های فلزی است. فشار دادن یک یا چند کلید روی کیبورد باعث می شود که چکش به سیم ها ضربه بزند. چکش بعد از ضربه به سیم به جای اول خود بازمی گردد. و سیم ها همچنان در فرکانس رزونانس خود ارتعاش می کنند. این ارتعاشات از طریق پل به ساند بورد منتقل می شود که انرژی آکوستیک را تقویت می کند . هنگامی که کلید رها می شود، دمپر ارتعاش سیم ها را متوقف می کند و صدا را خاتمه می دهد یا به اصطلاح خفه می کند. حتی با برداشتن انگشتان دست از روی کلید ، نت ها می توانند با استفاده از پدال نگه داشته شوند .

– پدال طنین
پدال طنین به پیانیست ها این امکان را می دهد که قطعه های که نواختن آنها نا ممکن است را بنوازند . با استفاده از این پدال می توانید نت را نگه دارید

و به طور همزمان با دست ها شروع به نواختن ملودی کنید. برخلاف ارگ نی دار و هارپیسکورد ( قبل از اختراع پیانو به طور گسترده مورد استفاده بود) که حجم صدای تولید شده در آنها محدود است. هرچه شدت فشار انگشت بر کلید بیشتر باشد صدای بلندتری تولید می شود.

– مقایسه دوم
اغلب پیانو های مدرن دارای ۸۸ کلید هستند. ۵۲ کلید سفید برای C,D,E,F,G,A و B و ۳۶ کلید سیاه که در بالای کلیدهای سفید قرار دارند.

این به این معنی است که با پیانو می توانید ۸۸ گام مختلف (یا “نت مختلف”) را بنوازید .

کلید های سیاه برای (F♯ / G ♭، G♯ / A ♭، A♯ / B ♭، C♯ / D ♭، و D♯ / E ♭)هستند.

به ندرت، برخی از پیانو ها دارای کلید های اضافی هستند (که به سیم های اضافی نیاز دارند). اکثر نت ها دارای سه سیم است، به استثنای باس، که یک تا دو سیم دارد. سیم ها به هنگام فشردن یا ضربه زدن به صدا در می آیند و هنگامی که دست ها از صفحه کلید برداشته می شوند، توسط دمپرها خفه می شوند.

– اگرچه پیانوهای آکوستیک
اگرچه پیانوهای آکوستیک سیم دارند اما در دسته سازهای ضربی طبقه بندی می شوند زیرا نحوه نواختن با آنها همانند پیانو اسپینت و هارپیسکورد است.

در سیستم طبقه بندی ابزارآلات موسیقی Hornbostel Sachs ، پیانو به عنوان ساز زهی در نظر گرفته شده است.

دو نوع پیانو وجود دارد: گراند و پیانو عمودی.

پیانو گرند
پیانو گراند برای سولو های کلاسیک ، موسیقی اطاقی (جمعی از نوازندگان در یک گروه کوچک با هم می نوازند) و اغلب در کنسرت های جاز و پاپ استفاده می شود.

پیانو عمودی
پیانو عمودی محبوب ترین نوع پیانو است زیرا اندازه آن برای استفاده در خانه های شخصی و تمرین خانگی مناسب تر است. در طول دهه ۱۸۰۰ میلادی، تحت تاثیر گرایش های موسیقی در دوره موسیقی رمانتیک نوآوری هایی مانند فریم چدنی باعث شد که صدای قدرتمند تر ، پایدار تر و بلندتری از پیانو به گوش برسد.در قرن نوزدهم، پیانو همان نقشی را ایفا کرد که یک رادیو یا گرامافون در قرن بیستم ایفا کرد .

– مثال
هنگامی که یک خانواده در قرن نوزدهم می خواستند یک قطعه موسیقی و یا سمفونی تازه منتشر شده را بشنوند. می توانستند آن موسیقی را از پیانو یکی از اعضای خانواده که می توانست پیانو بنوازد ، بشنوند. این ساز به طور گسترده در موسیقی جاز ، کلاسیک ، سنتی ، تک نوازی ، گروه های چند نفره نوازندگی و آهنگسازی مورد استقبال قرار گرفت.

اگرچه پیانو در مقایسه با ابزار موسیقی دیگر مانند:

گیتار آکوستیک ، سنگین ، غیر قابل حمل و گران است اما تعداد زیادی از موسیقی دانان و آماتورها در زمینه ی نواختن پیانو آموزش دیده اند. و در دسترس بودن گسترده آن در سالن های نمایش، مدارس و فضاهای تمرین این ساز را به یکی از محبوب ترین ابزار موسیقی در غرب تبدیل کرده است .

پیانو الکتریکی با تقویت کننده صدا (۱۹۲۹)، پیانو الکترونیکی (۱۹۷۰)، و پیانو دیجیتال (۱۹۸۰)نیز توسعه یافته اند.

پیانو الکتریکی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در سبک های موسیقی فانک، جاز و راک ، بسیار محبوب شد.

– تاریخچه پیانو
در قدیم ، ارگ نی دار مورد استفاده ی مردم بود تولیدکنندگان سازها به این فکر افتادند که یک کیبورد طراحی کنند. اولین ابزار موسیقی که در آن سیم به کار رفته است. دولسیمر چکشی است که از قرون وسطی در اروپا مورد استفاده قرار گرفت . در طی قرون وسطی ، چندین بار تولیدکنندگان سعی کردند که یک کیبورد طراحی کنند که در آن سیم به کار رفته باشد. در قرن ۱۷ ، کلاویکورد و هارپیسکورد که دارای کیبورد بودند ، توسعه یافتند .

در هارپیسکورد با فشردن کلید ، از طریق سیستم مکانیکی و مضراب ، سیم ها به ارتعاش در می آیند و صدا تولید می شود اما در کلاویکورد ، تنجنت به سیم ها ضربه می زند و صدا تولید می شود.

بعد از قرن ها تلاش و مطالعه بر روی هارپیسکورد ، تولیدکنندگان توانستند ساند بورد ، پل و یک سیستم مکانیکی برای کیبورد اختراع کنند.

– مخترع پیانو
این ساز توسط بارتولومئو کریستوفوری (۱۶۵۵ – ۱۷۳۱)اهل پادوا ایتالیا اختراع شد . تخصص کریستوفوری ، تولید هارپیسکورد بود. او از دانش خود درباره ی کیبورد هارپیسکورد استفاده کرد و اولین پیانو را ساخت . سال دقیق تولید این ساز مشخص نیست برخی اسناد سال ۱۷۰۰ را سال تولید پیانو می دانند و برخی دیگر سال ۱۶۹۸ را . سه پیانو از دهه ۱۷۲۰ هنوز موجود است . نام قدیمی آنها ، پیاشنو فورته است که بعد ها برای ساده تر شدن آن را پیانو نامیدند .

– مقایسه صدا
صدای ساز کلاویکورد برای اجرا در سالن های بزرگ ، بسیار آهسته است. هارپیسکورد صدای خیلی بلندی تولید می کند اما با آن روی هر نت نمی توان کنترل خوبی داشت.

هارپیسکورد نمی تواند سطوح مختلفی از موزیک را تولید کند حتی اگر نوازنده از تمام مهارت خود استفاده کند. عملکرد پیانو بسیار بهتر کلاویکورد و هارپیسکورد است. هم صدای بلندی دارد و هم نوازنده قادر خواهد بود انواع ملودی ها را با این ساز بنوازد .

از پیانو می توان در کنسرت ها و سالن های بزرگ نیز استفاده کرد. کریستوفور توانست موفق شود و بدون هیچ دانش و شناخت قبلی یک کیبورد طراحی کند

که در آن چکش ها به سیم ضربه بزنند و صدا تولید شود. وقتی چکش به سیم ضربه میزند باید فورا به جای خود باز گردد زیرا اگر تماس چکش با سیم طولانی تر شود ارتعاش ایجاد شده در سیم متوقف می شود و صدا تولید شده نیز خاتمه می یابد .

نحوه ی اکشن در پیانویی که کریستوفور ساخت ، الگویی برای دیگر تولیدکنندگان در قرن های بعد بود. سیم ها در پیانوهای تولید شده توسط کریستوفوری نازک تر بودند. و در نتیجه صدای تولید شده از آنها نسبت به پیانوهای مدرن امروزی نیز آهسته تر بود اما در مقایسه با کلاویکورد ، صدای فورته پیانو ها بلند تر بود .

– فورته پیانوهای اولیه
اختراع این ساز توسط کریستوفوری تا مدت ها ناشناخته ماند تا در سال ۱۷۱۱یک نویسنده ایتالیایی به نام اسپیون مافی مقاله ای درباره آن نوشت و درباره مکانیزم این ساز توضیحاتی در قالب نمودار نوشت .

مقاله ی او به زبان آلمانی ترجمه شد و به طور گسترده مورد استقبال عموم قرار گرفت . در نسل های بعدی سازندگان پیانو کار خود را بر اساس خواندن این مقاله آغاز کردند.

– گوتفرید سیلبرمن
یکی از این سازندگان گوتفرید سیلبرمن بود که در میان دیگر سازندگان ، مشهور تر بود. پیانوهای گوتفرید دقیقا مشابه با پیانوهای کریستوفر بود با این تفاوت که گوتفرید پدال طنین را اختراع کرد . این پدال باعث می شود که دمپر ها به طور همزمان از روی سیم ها بلند شوند . این اختراع پیانیست ها را قادر می سازد که نت را نگه دارند حتی اگر انگشت پیانیست روی کلید فشاری وارد نکند

و پیانیست ها می توانند به طور همزمان نت های دیگر را بنوازند. سیلبرمن در دهه ۱۷۳۰ طریقه ساخت پیانو را به سباستین باخ آموزش داد .

سباستین باخ
اما سباستین انتقاد کرد که نت های بالاتر خیلی نرم هستند . باخ ، پیانوهای مدرن تر در سال ۱۷۴۷ را بیشتر تائید کرد و پیانو های سیلبر من را فروخت .

در سال ۱۷۴۹ ، باخ نام فورته پیانو به معنای نرم و بلند را روی پیانوهای سیلبرمن نهاد تا بتواند فروش بیشتری داشته باشد. در اواخر قرن ۱۸ ساخت این ساز توسط برخی افراد.

از جمله :
یوهان آندریاس استین (که در اگزبورگ آلمان کار می کرد) و نانتی استریچر (دختر استین) و آنتون والتر که اهل وین بودند ، توسعه یافت .

پیانوهایی که در وین ساخته شدند فریم آنها از جنس چوب بود در هر نت دو سیم وجود داشت و چکش ها با چرم کاور شده بودند.

رنگ کلیدها در پیانوهای وینی متضاد رنگ کلیدها در پیانوهای امروزی هستند. یعنی کلید های سفید در آنها همان کلید های سیاه و کلید های سیاه در آنها همان کلید های سفید در پیانوهای امروزی هستند.

ولفگانگ موتزارت موسیقی سوناتا و قطعه موسیقی های خود را با این ساز سرود و کپی آنها در قرن ۲۱ برای اجرای موسیقی های کلاسیک ، ساخته شد.

پیانوهای دوره ی موتزارت دارای نت نرم تر و اثیری تری نسبت به پیانوهای قرن بیست و یکم یا پیانوهای انگلیسی هستند و قدرت نگه داشتن نت در آنها کمتر بود.

فورته پیانو به پیانو های قدیمی و اولیه گفته می شود و به نوع مدرن و امروزی آن ، پیانو می گویند.

– پیانو مدرن
از سال ۱۷۹۰ تا ۱۸۶۰، در پیانو های دوران موتزارت تغییرات بزرگی ایجاد شد و تبدیل به پیانو های امروزی شدند. این انقلاب در پاسخ به ترجیح آهنگسازان و پیانیست ها برای صدای پیانو قوی تر و پایدارتر بود .

سیم های پیانو با کیفیت بالاتر و فریم های آهنی بسیار بزرگ که بتوانند در برابر کشش شدید سیم ها مقاومت کنند.

با گذشت زمان، محدوده اوکتاوها از پنج اکتاو در پیانوهای دوره موتزارت به هفت اکتاو (و حتی بیشتر) در پیانوهای مدرن افزایش یافت.

پیشرفت تکنولوژی در اواخر دهه ۱۷۰۰به دلیل کارخانه بورد وود بود . حدودا در سال ۱۷۷۷، جان بورد وود به همراه یک اسکاتلندی دیگر به نام رابرت استادارو و یک هلندی ، آمریکوس بیکر ، پیانو گراند را طراحی کردند.

گراند پیانو ها بزرگتر بودند و صدای قوی تر و بلند تری داشتند. آنها پیانوها را به جوزف هادن و لودویگ ون بتهوون فرستادند و اولین کارخانه ساخت پیانو بودند

که محدوده اوکتاو در آنها بیش از پنج اوکتاو بود.

پنج اکتاو و پنجم در دهه ۱۷۹۰، شش اکتاو در سال ۱۸۱۰ (بتهوون از نت های اضافی در آثار بعدی اش استفاده کرد) و هفت اکتاو در سال ۱۸۲۰.

سازندگان وین نیز این روند را دنبال کردند پیانوهای بورد وود دارای استحکام بیشتری بودند اما پیانوهای وینی حساس تر و ظریف تر بودند.

– در دهه ۱۸۲۰
در دهه ۱۸۲۰، مرکز نوآوری پیانو به پاریس منتقل شدکه در آن شرکت Pleyel pianos پیانوهای مورد استفاده ی فردریک چوپین را تولید کرد. و شرکت Erard پیانوهای مورد استفاده ی فرانتس لیست را تولید کرد.

در سال ۱۸۲۱، سباستین ارارد، یک اکشن دوگانه را اختراع کرد به نام اهرم تکرار که یک نت مجاز به تکرار بود حتی اگر کلید هنوز به حداکثر موقعیت عمودی خود نرسیده بود.

این اهرم ، نواختن سریع نت موسیقی را تسهیل می کرد یک وسیله موسیقی که برای لیست کاربرد زیادی داشت.

هنگامی که این اختراع عمومی شد، این اختراع توسط هنری هرتس بازبینی و اصلاح شد اکشن فرار به تدریج در پیانوهای گراند به کار برده شد و در حال حاضر در همه پیانوهای گراند که در دهه ۲۰۰۰ تولید شده اند، به کار گرفته می شود.

– تغییرات پیانو
تغییرات گسترده ای در پیانو انجام شد که یکی از آنها کاور کردن چکش ها با نمد بود که در پیانوهای اولیه چکش ها را با چرم یا پنبه کاور می کردند.

نمد که اولین بار توسط ژان هنری پاپ در سال ۱۸۲۶ میلادی معرفی شد . یک ماده با ثبات تر بود و اجازه می داد تا چکش محدوده دینامیکی بیشتری داشته باشد و سفتی سیم ها افزایش یابد.

پدال سوستنوتو در سال ۱۸۴۴ توسط جین لوئیس اختراع شد و توسط کارخانه استینوی در سال ۱۸۷۴ کپی شد . یک نوآوری که به ایجاد صدای قدرتمند پیانو مدرن کمک شایانی کرد. استفاده از فریم چدنی محکم بود. فریم چدنی در بالای ساند بورد قرار می گیرد و نقش محافظ در برابر نیروی تنش سیم را ایفا می کند که می تواند در یک پیانو گراند مدرن بیش از ۲۰ تن (۱۸۰ کیلو نیوتن) باشد.

– مخترع فریم چدنی
اختراع فریم چدنی در بوستون در سال ۱۸۲۵ توسط الفیوس ببکاک ثبت شد. الفیوس ببکاک در کارخانه چیکرینگ و ماکایز مشغول به ساخت اولین فریم چدنی برای پیانو گراند در سال ۱۸۴۳ شد.

بسیاری از سازندگان اروپایی تا زمانی که سیستم آمریکایی به طور کامل در اوایل قرن بیستم اتخاذ شد، فریم های فلزی جعلی ساختند.

استحکام بیشتر فریم های چدنی باعث شد تا در پیانو از سیم های ضخیم تری نیز استفاده شود .

در ۱۸۳۴، کارخانه وب استر و هورسفا از بیرمنگام نوعی سیم پیانو از فولاد تولید کرد. به گفته دولچه تولید سیم فولادی یک امتیازی انحصاری برای شرکت انگلیسی محسوب می شد.

– در سال ۱۸۴۰
در سال ۱۸۴۰ نوعی سیم فولادی بهتر توسط کارخانه وینی که متعلق به مارتین میلر بود ، تولید شد. یک دوره نوآوری و رقابت به صورت بین المللی بین تولیدکنندگان شکل گرفت و سیم پیانو در آخر به شکل مدرن و امروزی در آمد .

برخی از سازندگان پیانو از جمله پاسکال تاسکین در سال ۱۷۸۸، کلارد در سال ۱۸۲۱، جولیوس بلوتنر در سال ۱۸۹۳ موفق به توسعه و افزایش صدای نت ها در پیانو شدند.

همه ی سیم ها به ارتعاش پایدار خود ادامه می دهند و صدای نت را افزایش می دهند.ساختار مکانیکی پیانو عمودی در سال ۱۸۲۶ توسط رابرت وارنوم در لندن اختراع شد .

مدل های عمودی پیانو در میان مردم محبوبیت بیشتری کسب کردند. پیانوهای عمودی نسبت به پیانوهای گراند فضای کمتری را اشغال می کنند و استفاده در خانه های شخصی نیز مناسب تر هستند.

– طراحی و تغییر شکل
برخی از پیانوهای اولیه اشکال و طرح هایی دارند که دیگر مورد استفاده نیستند. در پیانو مربعی که در واقع به شکل مستطیل بودند سیم ها به صورت افقی و در بالای چکش ها قرار داشتند .

این طرح به گوتفرید سیلبرمن یا کریستین ارنست و یوهانس یا هارمن وایتر در انگلستان نسبت داده شده است.

گیوم لیبرت در فرانسه و الفیوس ببکاک در آمریکا تغییراتی در شکل پیانو ایجاد کردند. پیانو های مربع از دهه ۱۸۴۰ در اروپا و دهه ۱۸۹۰ در ایالات متحده ساخته شده اند .

غییرات قابل ملاحظه ای در پیانو ها دیده می شود: فریم آهنی در این پیانو که توسط استینوی ساخته شده بود از لحاظ اندازه دو و نیم برابر فریم چوبی بود که توسط زامپر در یک قرن قبل ساخته شده بود.

– محبوبیت این پیانو ها
محبوبیت این ساز به دلیل قیمت ارزان و عملکرد ساده ی آن بود. در پیانوهای عمودی ، ساند بورد و بریج در بالای کلیدها و تونینگ پین ها در زیر آنها قرار دارد.

زرافه ای ، هرمی و چنگ انواع دیگری از آن بودند. این گونه پیانوها در سال ۱۸۰۵ معرفی و در دهه ۱۸۴۰ ساخته شدند. در این پیانوها سیم ها در داخل یک فریم به صورت عمودی قرار گرفته بودند که تقریبا تا کف زمین امتداد داشت.

پیانوهای عمودی کوتاه تر توسط رابرت ورنوم در سال ۱۸۱۵ معرفی و در قرن ۲۰ ساخته شده است. پیانوهای عمودی کج در فرانسه در اواخر دهه ۱۸۲۰ توسط رولر و بلانشت محبوب شد .

پیانوهای عمودی اسپینت از اواخر دهه ۱۹۳۰ تولید شدند . پیانوهای عمودی و گراند امروزی از اواخر قرن نوزدهم تولید شدند.

در این میان ، با برخی تغییرات جزئی پیانوهای آکوستیک با قابلیت MIDI و مدول صدا تولید شدند.

– انواع پیانو
پیانوهای مدرن به دو دسته تقسیم می شوند : پیانوهای گراند و پیانوهای عمودی ، همچنین مدل جدید و

تخصصی دیگری به نام پیانو الکتریکی موجود است.

– گراند پیانو چیست ؟
در گراند ، فریم و سیم ها به صورت افقی هستند . گراند در سایز های مختلف در بازار موجود هستند.

گراند کنسرت (بین ۲.۲ تا ۳ متر) ۷ فوت ۳ در ۹ فوت و ۱۰ اینچ پیانو گراند نشیمن ۱.۷ تا ۲.۲ متر ۵ فوت ۷ در ۷ فوت و ۳ اینچ پیانو گراند کوچک حدود ۱.۵ متر ۴ فوت و ۱۱اینچ . پیانوهای بزرگتر نسبت به پیانوهای کوچکتر صدای های بلندتر و هم ساز تری تولید می کنند.

ناهماهنگی صدا به دلیل سفتی بیش از حد سیم ها به وجود می آید. وقتی یک سیم در اثر ضربه به ارتعاش در می آیداین ارتعاش به سمت مرکز سیم حرکت می کند.

پیانوهایی که در آنها ، سیم ها ضخیم تر و کوتاه تر هستند ناهماهنگی صدا در آنها بیشتر دیده می شود.

– برای همساز کردن صدا
برای همساز کردن صدا ، باید اوکتاوها را گسترش داد. گسترش یک اوکتاو در یک پیانو کوچک برای مطابقت با سطح ناهماهنگی صدا در آن ممکن است

باعث ایجاد عدم تعادل در میان دیگر روابط متقابل در ابزار شود.

با این حال، در کنسرت گراند، گسترش اوکتاو باعث حفظ تعادل هارمونیک می شود. این باعث می شود که اوکتاو ، صدای خالص تر و پنجم درست بدون ضرب و نقصی را تولید کند.

این باعث شده است که پیانوهای گراند کنسرت ، صدای درخشان تر تون پایدارتر و با کیفیت تری داشته باشند و به همین دلیل است که در کنسرت ها و سالن های بزرگ از گراند کنسرت استفاده می کنند.

– پیانوهای عمودی چیست ؟
پیانوهای عمودی فضای کمتری را اشغال می کنند زیرا فریم و سیم ها در آن به صورت عمودی قرار گرفته اند. نوع عمودی به طور کلی از پیانوهای گراند ارزان تر هستند.

از این نوع به طور گسترده در کلیساها، مراکز اجتماعی، مدارس، هنرستان های موسیقی و برنامه های موسیقی دانشگاهی برای تمرین استفاده می شود و برای استفاده در خانه های شخصی مناسب تر هستند.

چکش ها به صورت افقی حرکت می کنند و به جای خود باز می گردند. پیانوهای عمودی دارای فریم و سیم های بلند هستند.

طول پیانو های استودیو حدود ۱۰۷ تا ۱۱۴ سانتیمتر (۴۲-۴۵ اینچ) است. پیانو های کنسول چکش کوتاه تری دارند و چند اینچ کوتاه تر از مدل های استودیویی هستند.

در پیانو اسپینت ، اکشن در پایین قرار دارد توسط سیم های عمودی که به پشت کلیدها متصل می شوند عمل می کند. به هر پیانویی که از پیانو استودیو بلند تر است ، پیانو عمودی می گویند.

– تخصصی
پیانو بچه ها (توی پیانو ) که در قرن نوزدهم معرفی شده است یک پیانو کوچک است که به طور معمول برای تولید صدا از میله های فلزی کوچک به جای سیم استفاده می کند .

کتابخانه کنگره آمریکا پیانو توی را به عنوان ابزاری منحصر به فرد به رسمیت شناخت. نمره توی پیانو: M175 T69 . در سال ۱۸۶۳، هنری ، پلیر پیانو را اختراع کرد که موزیک از طریق یک رول پیانو پخش می شد.

یک دستگاه که ملودی را روی رول ضبط می کند و با استفاده از دستگاه پنوماتیک موسیقی ضبط شده را پخش می کند. معادل آ« ، پیانوی دیسک لاور باماها ، CEUS بوسندورفر است اما به جای رول پیانو و پنوماتیک از MIDI و سولنوئید استفاده می کردند.

– سایلنت پیانو
سایلنت پیانو نوعی آکوستیک است که سیم ها تولید صدا نمی کنند این به معنی است که وقتی شخصی قصد تمرین با پیانو را دارد صدای ساز باعث آزار دیگر اشخاص نشود.

ادوارد ریلین در سال ۱۸۰۱ پیانو تبدیلی را اختراع کرد. مینی پیانو در سال ۱۹۳۴ توسط برادران براستارد اختراع شد. در این پیانو ، ساندبورد زیر کلیدها قرار دارد به این معنی که میله های فلزی بلند بر روی اهرم ها کشیده می شود تا چکش ها به سیم ها ضربه بزنند.

اولین پیانو با نام کوچک بم شناخته شده بود این پیانو منحصر به فرد بود چون پین های تونینگ در جلوی پیانو قرار داشت. دستکاری شده ، پیانویی است که صدایش با قرار دادن اشیائی در داخل آن (معمولاً بین یا روی سیم‌ها) تغییر می یابد.

در برخی از آثار موسیقی معاصر قرن بیستم و بیست و یکم از آن استفاده شده است. صدایی مانند صدای هارپسیکورد می تواند با قرار دادن یا آویزان کردن اشیا فلزی کوچک مانند چنگال در مقابل چکش ها ، تولید شود.

در سال ۱۹۵۴ یک شرکت آلمانی یک پیانو بدون سیم را در نمایشگاهی در فرانکفورت آلمان ارائه داد که به قیمت ۲۳۸ دلار فروخته شد.

– پیانو دیجیتال ، الکتریکی ، الکترونیکی
اولین پیانوهای الکتریکی از اواخر دهه ۱۹۲۰ از سیم های فلزی ، پیکاپ مغناطیسی، تقویت کننده و بلندگو استفاده می کردند.

پیانوهای الکتریکی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ محبوب ترین پیانوها در موسیقی پاپ و راک بودند.

پیانوهای الکتریکی به ندرت در موسیقی کلاسیک مورد استفاده قرار می گیرند بیشتر از آنها برای تمرین در آموزشگاه های موسیقی استفاده می شود.

با این حال، پیانوهای الکتریکی، به ویژه فندر رودز در سالهای ۱۹۷۰ و در موسیقی فانک ، جاز و راک محبوب بودند.

– اجزا پیانو
پیانوهای الکترونیک غیر آکوستیک هستند و سیم و چکش در آنها به کار نرفته است. این پیانوها باید به تقویت کننده و بلندگو کیبورد متصل شوند تا صدا تولید کنند. در پیانو الکترونیکی ، شخص می تواند با استفاده از یک هدفون تمرین کند.

دیجیتال نیز غیر آکوستیک است و سیم یا چکش ندارد. آنها از تکنولوژی نمونه برداری دیجیتال برای تولید صدای آکوستیک هر نت آن به طور دقیق استفاده می کنند.

آنها همچنین باید به تقویت کننده و بلندگو متصل شوند (با این حال اکثر پیانو های دیجیتال دارای آمپلی فایر و بلندگو هستند). فرد می تواند با هدفون تمرین کند تا دیگران را آزار ندهد.

– MIDI
پیانو های دیجیتال دارای پدال طنین، کلید های وزنی یا نیمه وزنی، آپشن های مختلف صوتی و رابط های MIDI می باشند. ورودی های MIDI و خروجی ها ، پیانو دیجیتال را به سایر دستگاه های الکترونیکی یا دستگاه های موسیقی متصل می کند.

پیانوهای دیجیتال اولیه پدال نداشتند. نمونه هایی از رزونانس سمپاتیک سیم ها زمانی است که پدال طنین فشرده می شود ، کلید رها می شود، دمپر فعال می شود.

پیانو های دیجیتال مجهز به MIDI می توانند جریان داده های MIDI را خروجی داده و یا ضبط و پخش از طر یق کارت حافظه یا فلش با استفاده از

فایل های فرمت MIDI را انجام دهند.

با استفاده از نرم افزارهایی در کامپیوتر می توان جریان MIDI دستکاری و ویرایش کرد. این نوع نرم افزار ممکن است از هیچ نمونه ای استفاده نکند

اما یک صدا را بر اساس جنبه های فیزیک که به ایجاد نت نواخته شده منجر می شود را ترکیب کند.

– ابزار هایبریدی
در دهه ۲۰۰۰، برخی از پیانوها مانند گراند یا عمودی دارای ویژگی های الکترونیکی MIDIبودند. چنین پیانویی می تواند آکوستیک باشد، یا صفحه کلید می تواندبه عنوان یک کنترل کننده MIDI استفاده شود، که می تواند یک ماژول ترکیب کننده یا نمونه برداری از موسیقی را راه اندازی کند.

برخی از پیانوهای مجهز به الکترونیک مانند یاماها دیسک لاور الکترونیکی که در سال ۱۹۸۷ معرفی شده اند، با سنسورهای الکترونیکی برای ضبط و سولنوئید الکترومکانیکی برای پخش پیانو تجهیز شده اند.

سنسور ها ، حرکات کلید ها، چکش ها و پدال ها را در طول اجرا ثبت می کنند و سیستم عملکرد داده ها را به عنوان یک فایل MIDI استاندارد (SMF) ذخیره می کند.

– در هنگام پخش
در هنگام پخش، سولنوئید ،کلید ها و پدال ها را حرکت می دهد و عمل پخش کردن اجرا می شود.

دیسک لاورهای مدرن دارای برخی ویژگی ها هستند از جمله :

یک ژنراتور ورودی ساخته شده برای پخش آهنگ های MIDI، بلندگوها، اتصال MIDI به دستگاه های محاسباتی و ابزار MIDI خارجی، پورت های اضافی برای صوتی و SMPTE I / O و اتصال به اینترنت.

دیسک لاورها در قالب های مختلف از جمله گراند کوچک پیانوهای عمودی و کنسرت گراند پیانو ، ساخته شده اند. دستگاه نصب شده در زیر صفحه کلید ، می تواند نرم افزار MIDI یا صوتی را در سی دی یا فلاپی دیسک خود پخش کند.

ساخت و اجزا پیانواجزا:
فریم (۲) درب، قسمت جلو (۳) درب کاپو (۴) دمپر (۵) درب، قسمت پشتی (۶) مکانیزم دمپر (۷) ریل سوستنوتو (۸)مکانیزم پدال ، میله ها )۹،۱۰،۱۱)

پدال ها : راست )طنین / دمپر) وسط (سوستنوتو)، چپ (نرم /پدال نرم) (۱۲) پل (۱۳) سیمگیر (۱۴) فریم (۱۵) ساند بورد (۱۶) سیم

پیانو ها می توانند بیش از ۱۲۰۰۰ بخش مجزا داشته باشند از شش ویژگی عملکردی پشتیبانی می کنند:

صفحه کلید، چکش، دمپر، پل، ساند بورد و سیم. بسیاری از قطعات پیانو از موادی ساخته شده است که دوام و طول عمر زیادی داشته باشند .

به ویژه فریم که از چوب جنگلی معمولا چوب افرا و راش ساخته می شود. به عقیده هارولد کولین هدف از فریم محکم این است که

انرژی ارتعاشی تا آنجا که ممکن است در ساند بورد و سیم باقی بماند و با پراکنده شدن در قطعات دیگر ، این انرژی هدر نرود.

پیانو
فریم پیانو
معمولا از ورقه های نازک چوب ساخته می شونددر نتیجه انعطاف پذیر هستند و بلافاصله پس از چسب زدن به شکل دلخواه آن را خم می کنند.سیستم تخته چند لای خمیده توسط C.F. تئودور استینویدر سال ۱۸۸۰ به منظور کاهش زمان تولید و هزینه توسعه یافت.پیش از این، فریم پیانوها از چندین قطعه چوب محکم روکش شدهو به هم متصل شده ساخته شده بود و سازندگان اروپاییاز این روش به خوبی در قرن بیستم استفاده کردند.

به استثنای یک سازنده ی اتریشی (بوسندورفر) که فریم را از چوب صنوبر می ساخت همان چوبی که ساند بورد نیز از آن ساخته می شود که باعث میشود فریم با ساند بورد طنین انداز شود و صدای بهتری تولید شود.

اسکلت پیانواز ستون های ضخیم چوبی در قسمت زیرین گراند یا پشت آن استفاده شده است.برای استحکام سازه ای بیشتر از چوب سخت وفلز ضخیم استفاده می شود که باعث می شود پیانو سنگین شود.حتی یک پیانو عمودی کوچک می تواند ۱۳۶ کیلوگرم (۳۰۰ پوند)و مدل گراند مدل D وزنی معادل ۴۸۰ کیلوگرم (۱،۰۶۰ پوند) داشته باشد.بزرگ ترین پیانوی موجود در بازار ساخت کارخانه fazioli , F۳۰۸ معادل ۵۷۰ کیلوگرم وزن دارد.تخته سیمگیر بخشی دیگر از پیانو است که محکمی آن بسیار حائز اهمیت است و معمولا از ورقه های نازک چوب افرا یا راش ساخته می شود.سیم ها که باید سال ها تنش و ارتعاشات شدید راتحمل کند، از فولاد کربنی ساخته می شود .این سیم ها در قطر های متفاوت ساخته می شوند. سیم های پیانو از هسته فولادی پیچیده شده با سیم های مسی ساخته شده اند تا جرم خود را افزایش داده و در عین حال انعطاف پذیری خود را حفظ کنند.سازندگان پیانو برای تنور ، سیم دوگانه و برای صدای زیر ، سیم سه گانه به کار می برند. چنگ (هارپ)چنگ (هارپ) یا فریم فلزی معمولا از چدن ساخته شده است. از آنجا که سیم ها در هر دو طرف ارتعاش دارند یک صفحه بزرگ ناکافی مقدار زیادی از انرژی ارتعاشی را جذب می کند که باید از طریق پل به طرف ساند بورد حرکت کند.
در حالی که برخی از سازندگان ، از فولاد ریخته گری استفاده می کنند برخی دیگر چدن را ترجیح می دهند. چدن انعطاف پذیری کافی برای استفاده از پیانو را دارد مقاومت بسیار بیشتری نسبت به فولاد در برابر تغییر شکل دارد و به ویژه در برابر فشار زیاد بسیار مقاوم است.

ریخته گری صفحه یک هنر است چون ابعاد حیاتی هستند و آهن در طول سرمایش در حدود یک درصد کاهش می یابد.

– به لحاظ زیبایی شناختی
گنجاندن یک قطعه بسیار بزرگ فلز در پیانو به طور بالقوه یک نوع زیبایی شناختی است. سازندگان ، این صفحات را صیقل می دهند رنگ آمیزی و تزئین می کنند و در آخر نام خود را بر روی صفحه هک می کنند.

در تلاش برای ساخت پیانو های سبک تر آلکا با سازندگان پیانو و شرکت های تولید کننده پیانو در دهه ۱۹۴۰ این صفحات را از آلومینیوم ساختند. صفحات آلومینیومی به طور گسترده مورد قبول مردم واقع نشد و دیگر تولید نشدند.

بخش های متعددی از اکشن پیانو به طور کلی ساخته شده از چوب جنگلی، مانند افرا، راش و ممرز است اما از زمان جنگ جهانی دوم، سازندگان پیانو از پلاستیک نیز استفاده می کنند.

– پلاستیک ها
پلاستیک ها که در بعضی از پیانو ها در اواخر دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ استفاده می شد پس از چند دهه استفاده ، دیگر از آنها در ساخت پیانو استفاده نشد.

در اوایل ۱۹۶۱ شرکت استنوی در نیویورک از تفلون برای ساخت برخی از قسمت های پیانو استفاده کرد اما در سال ۱۹۸۲ به دلیل اصطکاک و سایش دیگر از تفلون استفاده نشد . خاصیت تفلون این است که در برابر رطوبت مقاوم است. اما چوب مقاوم نیست و به مرور سبب بروز مشکلاتی می شود. اخیرا شرکت kawai اجزای پیانو را از مواد جدید تری مانند : پلاستیک فیبر کربنی تولید می کند و تولیدکنندگان قطعات پیانو از جمله آقای وسل ، نیکل و گراس ، خط تولیدی جدیدی را راه اندازی کرده اند. با گذشت زمان مشخص می شود که آیا این قطعات ساخته شده با پلاستیک فیبر کربنی مانند قطعات چوبی مقاوم هستند یا خیر .

پیانو سیم
حتی در بی کیفیت ترین پیانو ها همساند بورد از چوب صنوبر ساخته می شود.بهترین سازندگان پیانو برای ساخت از یک چهارم حلقه چوب استفاده می کنندو قبل از ساخت ساند بورد ، چوب را به مدت طولانی خشک می کنند .از همین چوب در ساند بورد گیتار نیز استفاده می شود.در پیانو های ارزان قیمت از تخته سه لا استفاده می کنند.طراحی چکش پیانو باید به گونه ای باشد که چکش به حدینرم فرود آید که صدای خیلی بلندی ایجاد نکند . چکش باید به اندازه کافی سبک باشد تا بتواند به سرعت حرکت کند وقتی که یک کلید فشار داده شود؛ و در عین حال باید به اندازه کافی قوی باشد. تا زمانی که نوازنده کلید را فشار می دهد به سیم ها ضربه کافی را وارد کند.به خصوص برای نواختن و ایجاد صداهای بلند تر که نوازنده با شدت می نوازد.

کلید پیانودر سالهای اولیه ساخت و ساز این سازکلیدها معمولا از کاج قندی ساخته می شدند.در سال های ۲۰۱۰، آنها معمولا از صنوبر یا چوب باس ساخته می شدند.صنوبر معمولا در پیانو های با کیفیت بالا استفاده می شود.کلید های سیاه به طور سنتی ساخته شده از آبنوس بودو کلید های سفید با نوارهایی از عاج پوشش داده می شد.از آنجایی که گونه های دارای عاج در معرض انقراض و تحت حفاظت هستند بنابراین سازندگان به جای عاج از پلاستیک استفاده می کنند.در بعضی کشورها کشتار و شکار گونه های عاج دار غیر قانونی است اما با این وجود هنوز هم عاج در مقادیر محدود ، یافت می شود.
– جایگزین کردن پلاستیک با عاج
شرکت یاماها یک پلاستیکی به نام Ivorite اختراع کرد که ادعا می کند ظاهر و جنس آن مانند عاج است. از آن زمان دیگر سازندگان نیز از آنها تقلید کرده اند.

– تعداد دکمه ها
تقریبا هر پیانو مدرن دارای ۵۲ کلید سفید و ۳۶ کلید سیاه است در مجموع دارای ۸۸ کلید است.

(هفت اوکتاو، از A۰ تا C۸).

بسیاری از پیانوهای قدیمی فقط ۸۵ کلید دارند (هفت اکتاو از A0 تا A7)

برخی از تولید کنندگان این ساز ، محدوده آن را در یک یا در دو طرف گسترش داده اند .

به عنوان مثال پیانو Imperial Bösendorfer دارای ۹ کلید اضافی در انتهای باس است که مجموعا ۹۷ کلید و یک محدوده هشت اکتاو را ارائه می دهد.

این کلید های اضافی را می توان زیر یک درب کوچک پنهان کرد که پیانیست هایی که ماهر نیستند دچار اختلال بصری نشوند و یا می توان رنگ کلیدهای سفید اضافی را معکوس کرد (یا برعکس ، می توان رنگ کلید های سیاه را معکوس کرد).

اخیرا، سازنده پیانو ،استوارت و سونز پیانو هایی با ۱۰۸ کلید ساخته اند ازc0 تا B8 و با ۹ اکتاو . کلیدهای اضافی همانند کلیدهای دیگر در ظاهر هستند.

(مخفی نیستند) این کلید های اضافه در واقع برای افزایش رزونانس سیم های مرتبط است .

– پدال دمپر
به عبارت دیگر، هرگاه پدال دمپر فشرده می شود سیم های به طور همزمان با سیم های دیگر به ارتعاش در می آیند و در نتیجه صدای کاملتری را ارائه می دهند.

فقط تعداد کمی از آهنگ های نوشته شده برای پیانو از این نت های اضافی استفاده می کنند.

– انواع پیانو به لحاظ تعداد دکمه ها
کمپانی Schoenhut توی پیانو toy piano (پیانو برای بچه ها) گرند پیانو و عمودی را فقط با ۴۴ تا ۴۹ کلید ساخته است و فاصله بین کیبورد تا پدال را کاهش داده است .

این پیانو ها ، در واقع پیانوهای واقعی هستند و اسباب بازی نیستند. نوع نادری از این ساز وجود دارد که صفحه کلید دوگانه دارد که به آن فورته پیانو Emánuel Moór می گویند .

این پیانو توسط آهنگساز و پیانیست مجارستانی Emánuel Moór فوریه ۱۸۶۳ – ۲۰ اکتبر ۱۹۳۱) اختراع شد.

این پیانو شامل دو صفحه کلید بود که یکی بالاتر از آن یکی بود. صفحه کلید پایینی ۸۸ کلید معمولی دارد و صفحه کلید بالایی ۷۶ کلید دارد.

وقتی که کیبورد بالایی را فشار می دهید، مکانیزم داخلی کلید مربوط به صفحه کلید پایینی مشابه را فعال می کند، اما یک اکتاو بالاتر.

این اجازه می دهد تا پیانیست به دو اکتاو با یک دست دسترسی یابد، که این امر در یک پیانو معمولی غیر ممکن است.

– آثار نواخته شده با این نوع پیانو ها
آثار موسیقی کیبورد دوگانه در اصل برای هارپیسکورد مانند :

واریاسیون های گلد برگ است که توسط باخ ساخته شد و نواختن با این نوع پیانو بسیار آسان تر شد. در این طراحی ، یک پدال چهارم وجود دارد که

برای هر دو کیبورد بالا و پایین کارایی دارد به این ترتیب وقتی که

– ادامه :
با صفحه کلید پایینی می نوازید، نت یک اکتاو بیشتر نیز پخش می شود.

از این نوع پیانو فقط ۶۰ عدد ساخته شد که سازنده آنها بوسندورفر بود.دیگر تولید کنندگان مانند :

باخ استین ، چیکرینگ ، استینوی و سونز ، نیز تعداد کمی تولید کردند.

پیانوها با سیستم های جایگزین صفحه کلید برای مثال صفحه کلید Janko ساخته شده اند.

پدال پیانو
پیانو ها دارای چند پدال هستند ؟
در قرن هجدهم در پیاهانو ها به جای پدال ، اهرم وجود داشت که با کمک زانوی نوازنده به سمت بالا آورده می شد.

بیشتر پیانو های گراند در ایالات متحده دارای سه پدال هستند:

پدال نرم، پدال سوستنوتو و پدال طنین (به ترتیب از چپ به راست)

در حالی که در اروپا، در پیانوها دو پدال وجود دارد:

پدال طنین و پدال نرم. بیشتر پیانو های عمودی مدرن دارای سه پدال هستند:

پدال نرم، پدال تمرین و پدال طنین، اما پیانوهای قدیمی یا ارزان تر ممکن است پدال تمرین را نداشته باشند.

در اروپا تعداد پدال استاندارد برای پیانوهای عمودی دو پدال است: پدال های نرم و طنین.

پیانو– پدال طنین
پدال طنین (یا پدال دمپر) اغلب فقط “پدال” نامیده می شود زیرا بیشتر از این پدال استفاده می شود.

این پدال ، دمپر همه ی کلید ها را بالا می آورد و نت های نواخته شده را حفظ می کند. علاوه بر این صدای کلی ایجاد شده در سراسر سیم ها را اصلاح می کند . همچنین وقتی سیم های پیانو به ارتعاش درمی آیند این پدال ، ارتعاش سیم ها را هم ساز و هماهنگ می کند.

به طور مثال اگر نوازنده نت Aرا با ۴۴۰ هرتز می نوازد اوکتاوهای بالاتر نت A نیز هم ساز می شوند.
– پدال نرم پدال نرم در سمت چپ پدال ها قرار دارد .این پدال چکش ها را به شکلی جا به جا می کندکه فقط بر دو یا سه سیم ضربه بزنند.پیانو های قدیمی ، به شکلی طراحی شده بودند که چکش ها فقط به یک سیم ضربه بزنند به همین دلیل به پدال نرمuna corda یعنی تک سیمی گفته می شود.

این پدال برای گنگ کردن و نرم کردن تون کاربرد دارد که در پیانوهای عمودی مورد استفاده نیست. این پدال چکش ها را به سیم نزدیک تر می کند تا با انرژی جنبشی کمتری به سیم ضربه بزنند.

– پدال سوستنوتو در پیانو های گرند
در پیانوهای گراند ، پدال میانی پدال سوستنوتو است. وقتی این پدال فشرده می شود همه ی دمپر ها را بالا نگه می دارد. این پدال این امکان را می دهد که نوازنده با فشردن این پدال نت را نگه دارد در حالی که دست های نوازنده برای نواختن نت های دیگر آزاد است.

این پدال برای نواختن زیر آهنگ ثابت با باس پایین بسیار کاربردی است. در بسیاری از پیانو های عمودی ، پدال میانی به پدال تمرین معروف است. این پدال صدا را بسیار آهسته یا اصطلاحا خفه می کند.

در بعضی از پیانوهای غیر استاندارد پدال میانی پدال طنین است که وقتی این پدال فشرده می شود دمپر ها فقط از سیم ها در قسمت باس بلند می شوند.

نوازنده ها از این پدال برای حفظ یک نت باس یا یک سیم استفاده می کنند.

پیانو قدیمی
(نمونه ای از آن متعلق به ایروینگ برلین)یک پیانو کمیاب است یک پدال میانی دارد به عنوان یک کلاج عمل می کندکه صفحه کلید را از مکانیزم جدا می کند، بنابراین نوازنده می تواندصفحه کلید را به چپ یا راست با اهرم حرکت دهد.این پیانو کل اکشن پیانو را تغییر می دهد، بنابراین پیانیست می تواندموسیقی را با یک کلید بنوازد به طوری که در کلید دیگری به نظر برسد.

برخی از شرکت های سازنده پیانو علاوه بر تعداد استاندارد دو یا سه پدال، یک پدال اضافی نیز دارند.

در پیانو های استوارت و سونز و همچنین بزرگترین پیانوFazioli یک پدال چهارم در سمت چپ سه پدال اصلی وجود دارد.

عملکرد این پدال چهارم همانند عملکرد پدال نرم در پیانو عمودی است.

شرکت کرون
شرکت کرون و شبرت پیانوهای چهار پدال تولید کردند. وینگ و سان در نیویورک یک پیانو با پنج پدال در دهه ۱۹۲۰ ارائه دادند.

از چپ به راست، پدال ها ماندولین، ارکستر، Expression ، نرم، فورته (طنین) هستند. پدال ارکستر صدای تحریری مشابه با گیتار ، ماندولین ، بانجو ، سنتور و چنگ را تولید می کند به همین دلیل نام این پدال ، ارکستر است.

پدال ماندولین نیز روش مشابهی را به کار می برد . پدال ارکستر صدای اکو شبیه صدای نواختن در یک تالار ارکستر به وجود می آورد.

پیانو پدال دار، نوع نادری از پیانو است که شامل یک پدال بورد است به طوری که نوازنده ها بتوانند با استفاده از پاهای خود بنوازند.

دو نوع پیانو پدال دار وجود دارد که یکی از آنها مکانیزم و عملکرد همانند کیبورد دستی است. در نوع دوم ، که یک مدل کمیاب است ، متشکل از دو پیانو مستقل (که هر کدام دارای مکانیک و سیم های جداگانه هستند) یکی بالای دیگری قرار دارد که یکی برای نواختن با دست و دیگری برای نواختن با پا است.

این وسیله در ابتدا به عنوان یک وسیله تمرینی برای نوازنده های ارگ ساخته شد .

– ابزارشناسی (مکانیک)
زمانی که کلید فشار داده می شود یک واکنش زنجیره ای ایجاد می شود تا صدا تولید شود. اول، کلید ، مکانیزم ویپن را فعال می کند ، که باعث می شود

میله ی چوبی چکش را بلند کرده و روی سیم فرود آورد. کلید نیز ، دمپر را بالا می آورد و بلافاصله پس از ضربه چکش به سیم

چکش به جای اول خود برمی گردد، باعث می شود سیم به ارتعاش درآید و صدا تولید شود.

هنگامی که کلید ، دمپر را رها می کند تا روی سیم بی افتد ارتعاش سیم متوقف و در نتیجه صدا قطع می شود. سیم های در حال ارتعاش ، خود به تنهایی صدای بلندی تولید نمی کنند اما ارتعاشات آنها به یک صفحه کلید صدای بزرگ انتقال داده می شود که هوا را حرکت می دهد و این انرژی را به صدا تبدیل می کند.

شکل بی قاعده و محل اتصال میانی باعث می شود که این ارتعاشات تمام فرکانس ها را به نوسان درآورد.

– ضربه چکش پیانو
چکش پیانو بر روی سیم های پیانو فرود می آید. این به این معنی است که وقتی یک پیانیست کلید را فشار داده یا ضربه می زند، چکش به سمت سیم ها به حرکت در می آید فشار روی کلید منجر به کنترل چکش نمی شود.

دمپر صدای نت را نگه می دارد تا زمانی که کلید رها شود . سه عامل وجود دارد که بر ارتعاش سیم تاثیر می گذارند:

طول : همه ی عوامل یکسان هستند اما سیم کوتاه تراست و فرکانس کوک بالاتر جرم در واحد طول : همه عوامل دیگر یکسان هستند اما سیم نازک تر است و فرکانس کوک بالاتر.

سفتی : همه ی عوامل دیگر یکسان هستند اما سیم سفت تر است و فرکانس کوک بالاتر سیم مرتعش ، خود را به قسمت های زیادی تقسیم می کند که همزمان در حال ارتعاش است.

هر بخش، یک فرکانس کوک مرتبط به خود را تولید می کند که به آن ناب آوا می گویند . هر سیم مرتعش دارای که زیر آوا و مجموعه ای از ناب آواها است.

بهترین ترکیب دو فرکانس کوک زمانی است که فرکانس یکی از آنها دو برابر فرکانس دیگری است. برای یک تکرار موج (موج پیاپی)، سرعت v برابر طول موج λ در فرکانس f است:

v = λf

– نکته
در سیم های پیانو، امواج از هر دو انتهای آن بازتاب می شوند. برای همین امواج انعکاسی منجر به یک الگوی موج ایستاده می شوند

اما فقط برای طول موج هایλ = ۲L، L، ۲L / 3، L / 2، … = ۲L / nکه در آن L طول سیم است . بنابراین، تنها فرکانس تولید شده در یک سیم، f = nv / 2L است. دایره زنگی (صدا) عمدتا به وسیله محتوای این هارمونیک ها (هم آهنگی) تعیین می شود.

ابزارهای مختلف دارای محتوای هارمونیکی متفاوت برای هر فرکانس کوک هستند . یک سیم واقعی در هارمونیک ها ارتعاش دارد که مضرب کاملی از زیر آواها نیستند.

این ، منجر به نا هم آهنگی کمی می شود که باعث قوت بخشیدن به تون (صدا) می شود، اما باعث ایجاد چالش های میزان سازی صدا در سراسر پیانو نیز می شود.

– فشردن کلید پیانو با سرعت
فشردن کلید پیانو با سرعت بیشتر دامنه امواج و در نتیجه صدا را افزایش می دهد. از صدای کم pp تا صدای بلند ff سرعت چکش تقریبا صد برابر تغییر می کند.

زمان تماس چکش با سیم از ۴ میلی ثانیه در pp به کم تر از ۲ میلی ثانیه در ff کاهش می یابد. اگر دو سیم با همان فرکانس کوک تنظیم شوند و همزمان ضربه به آنها وارد شود، صدای تولید شده توسط یک تقویت کننده دیگر و یک صدای ترکیبی بلندتر از مدت زمان کوتاه تر تولید می شود.

اگر ارتعاش یک سیم با سیم دیگر همزمان و هماهنگ نباشد آن ها، یکدیگر را کاهش می دهند و یک صدای نرم تر با مدت زمان طولانی تر تولید می کنند.

– نگهداری
پیانوها ابزارهای سنگین و قدرتمند و در عین حال ظریفی هستند. در طی سالها، سازندگان پیانو به منظور جلوگیری از آسیب به عناصر مکانیکی پیانو ، تکنیک های خاصی را برای حمل هر دو نوع پیانو گراند و عمودی ارائه داده اند.

پیانوها باید به طور منظم کوک شوند . چکش های پیانو نیز برای تولید صدای بهتر ، باید به طور منظم تنظیم شوند. پیانو ها نیاز به نگهداری منظم دارند تا اطمینان حاصل شود که چکش ها و مکانیزم های کلیدی به درستی عمل می کنند.

پیانو های فرسوده می توانند توسط سازندگان پیانو مجددا بازسازی شوند. سیم ها به طور منظم باید عوض شوند. اغلب، با جایگزینی تعدادی از قطعات و تنظیم آنها، پیانوهای قدیمی را می توان به پیانوهای جدید و قابل استفاده تبدیل کرد.

– تنظیم پیانو
تنظیم پیانو شامل تنظیم سفتی سیم های پیانو با یک آچار ویژه است در نتیجه مکث بین آهنگ ها(نت ها) راتنظیم می کند تا صدای پیانو کوک شود.

در حالی که نوازندگان گیتار و ویولون ، خودشان این ابزار را کوک می کنند اما پیانیست ها معمولا برای کوک کردن پیانو، یک تکنسین متخصص

را برای کوک کردن پیانو استخدام می کنند. کوک کننده پیانو از ابزارهای ویژه ای استفاده می کند.

منظور ازعبارت in tune (کوک ) در کوک کردن پیانو فقط تنظیم زیر و بمی صدا (کوک کردن) نیست.

تنظیم دقیق پیانو، نیازمند هماهنگی میان تمام نت ها از لحاظ مقیاس کروماتیک ، است که در هر پیانو متفاوت است بنابراین تنظیم و کوک کردن آن

کمی متفاوت تر از استاندارد فرضی است.

پیانوها معمولا بر اساس قاعده ای به نام اعتدال مساوی ، کوک می شوند. (فرکانس های کلیدی پیانو را برای کوک پیانو ببینید) در همه سیستم های کوک هر گام از رابطه با گام ثابت انتخابی مشتق می شود.

گام A4 به طور بین المللی به عنوان گام استاندارد شناخته شده است.

اصطلاح A440 به این معنا است که A دارای بسامد ۴۴۰ هرتز است.

کوک کردن پیانو – کوک کردن پیانو
رابطه بین دو فرکانس کوک یک مکث (فاصله) نامیده می شود که همان نسبت فرکانس مطلق آن ها است. دو فرکانس کوک مختلف زمانی مشابه هستند که فرکانس مطلق آنها نیز مشابه باشد. راحت ترین مکث ها برای شناسایی، و راحت ترین مکث ها برای تنظیم و کوک کردن، آن هایی هستند که تنها یک نسبت عدد صحیح ساده دارند.

کلمه ی temperament به معنای سیستم کوک کردن است ، که مکث ها (فاصله ها) را تنظیم می کند.(معمولا پنجم درست ، که دارای نسبت ۳:۲است).

در اعتدال مساوی ، پنجم درست با کمی فشردگی کوک می شود .که این کوک شدن با کمی فشرده کردن گام بالایی یا بالا آوردن گام پایینی ، حاصل می شود.

نسبت ضرب برابر با تفاوت فرکانس هر هارمونیک است که برای هر دو کوک وجود دارد. تونر های پیانو باید از گوش خود به خوبی استفاده کنند تا بتوانتد ساز پیانو را به خوبی کوک کنند.

کوک کردن پیانو باید مطابق با نمودار فرکانس باشد ( که در آن اوکتاوها از دو برابر شدن فرکانس مشتق می شوند).

پیانو کوک
– تکنیک و نحوه نواختن پیانو
مانند هر ابزار موسیقی دیگر، این ساز می تواند از طریق موسیقی نوشته شده توسط گوش، یا از طریق بداهه سازی، نواخته شود.

تکنیک نواختن این ساز در هارپسیکورد و کلاویکورد متفاوت بوده است و به صورت فورته پیانو تکامل یافته است و این تحول ادامه یافته است تا به شکل مدرن و امروزی آن درآمده است.

تغییر در سبک های موسیقی و ترجیحات مخاطبان در قرن ۱۹ و ۲۰، و همچنین ظهور هنرمندان ماهر و دارای ذوق هنری، به تکامل و رشد رویکردهای متمایز و آموزش نواختن این ساز ، کمک شایانی کرده است.

اگرچه این تکنیک اغلب به عنوان اجرای فیزیکی یک ایده موسیقی تلقی می شود، اما بسیاری از مربیان و نوازندگان این ساز بر جنبه های فیزیکی ، روانی و احساسی این ساز تاکید می کنند.

رویکردهای شناخته شده در تکنیک پیانو توسط افراد زیر به اجرا درآمده است : دوروتی توبمن، ادنا گلاندسی، فرد کارپف، چارلز لوئیس هانون و اتو اورتمن.

– سبک های اجرا
بسیاری از آهنگسازان موسیقی کلاسیک از جمله هایدن، موتزارت و بتهوون، برای پیانو فورته آهنگسازی کرده اند، که با پیانو مدرن ، متفاوت است.

پیانو فورته ابزار موسیقی با صدای آهسته تر با محدوده دینامیکی باریک تر و اوکتاو های کوچکتر بوده است.

حتی آهنگسازان آهنگ های رمانتیک، مانند:

لیست، شوپن، روبرت شومان، فلیکس مندلسون، و یوهانس برام از سال ۲۰۱۰ به بعد آهنگ های بسیار متفاوت تری برای پیانو مدرن ساختند.

آهنگسازان معاصر ممکن است از آثار هنری تاریخی از دهه ۱۶۰۰ تا ۱۸۰۰ استفاده کنند و تفاوت کیفیت صدا بین ابزارهای موسیقی قدیمی و جدید و تغییر در عملکرد و نواختن را در نظر بگیرند.

پیانو
– با شروع نواختن به صورت حرفه ای
با شروع نواختن به صورت حرفه ای توسط بتهوون در دهه ۲۰۰۰ ، فورته به ابزاری با شباهت بیشتری به پیانوی مدرن تبدیل شد.

پیانو مدرن در اواخر قرن نوزدهم کاربرد بسیار گسترده ای داشت. آنها دارای یک دامنه اوکتاو بزرگتر نسبت به فورته پیشین بودند .

حدودا ۳۰ کلید دیگر به این ابزار افزوده شد که موجب گسترش دامنه صدای بم عمیق تر و دامنه بیشتر صدای زیر شد.

تولید انبوه پیانو در کارخانه، باعث شد که افراد از طبقه متوسط جامعه بتوانند با قیمتی مقرون به صرفه ، خریداری کنند.

– در قرن نوزدهم
در قرن نوزدهم در سالن های موسیقی و میخانه ها همراه با

گروه های رقص یا تک نوازنده ها، به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار گرفتند.

درست همانطور که نوازندگان هارپسیکورد ، خوانندگان و رقاصان را برای اجرا روی صحنه همراهی می کردند از اواخر دهه ۱۷۰۰ و در قرن های بعد ، پیانیست ها این نقش را به عهده گرفتند .

در طول قرن نوزدهم، نوازندگان آمریکایی که برای مخاطبان طبقه کارگر در میخانه ها می نواختند به خصوص آهنگسازان آمریکایی آفریقایی، تکنیک های جدیدی در موسیقی را براساس پیانو مدرن توسعه دادند.

موسیقی رگ تایم که توسط آهنگسازانی مانند :

اسکات جاپلین محبوب شده است، تا سال ۱۹۰۰ مخاطبان بسیاری جذب کرد . پیانو جاز توانست به سرعت محبوبیتی مانند موسیقی رگ تایم کسب کند.

– تکنیک ها و ریتم ها
تکنیک های و ریتم های جدیدی برای پیانو اختراع شدند از جمله :

بوگی وگی ، استیناتو ( ریتم تکراری) و صداسازی تخصصی. راپسودی معروف جورج گروشن با ترکیب پیانو جاز آمریکایی با صداهای سمفونیک، زمینه پیشرفت موسیقی نو را ایجاد کردند.

این روش ، تکنیکی برای همراهی خواننده جاز با پیانو است که از تکنیک دوک الینگتون الهام گرفته شده بود. موسیقی ریکی تیک که در عین حال سبک دیگری از ریتم پیانو را به نمایش می گذاشت، در همین دوران محبوب شد.

تکنیک های بیپاپ توسط پیانیست ها و اهنگسازان پیشرو مانند:

تلونیس مانک و باد پاول همراه با جاز رشد و ترقی کرد. در اواخر قرن بیستم، بیل ایوانز قطعه های موسیقی با ترکیبی از تکنیک های کلاسیک و تجربه های خود در موسیقی جاز ، ساخت.

در دهه ۱۹۷۰، هربی هنکوک یکی از اولین نوازندگان موسیقی جاز بود که محبوبیت زیادی پیدا کرد و از تکنیک های جدید موسیقی مانند :

جاز فانک و جاز راک استفاده می کرد. پیانو نیز به طور برجسته در موسیقی راک و رول و راک توسط هنرمندانی مانند:

جری لی لوئیس، ریچارد، کیت امرسون ، التون جان
بن فولد، بیلی جوئل، نیکی هاپکینز و توری آموسجشن تولد پیانیست فرانسوی موریس راول، در سال ۱۹۲۸.از چپ به راست:

اسکار فرید، خواننده اوا گاتیر، موریس راول (پشت پیانو)، آهنگساز و نوازنده مانوئه لیده تدسکو و آهنگساز جورج گرشوین استفاده شده است.

برای پیانو گراند مدرن ، سبک های مدرنی از موسیقی توسط آهنگسازانی از جمله :

جان کیج و فیلیپس گلس ، نوشته شده است.

بدون شک حتما این جمله را بارها و بارها شنیده اید؛ تنها صداست که باقی می ماند. اگر عاشق موسیقی باشید حتما شما نیز اذعان خواهید کرد که این جمله کمبودهایی دارد و می توان آن را بدین شکل نیز تکمیل کرد: تنها صدا و نوای زیباست که باقی می ماند. صوت و نوا در جهان شور و زندگی با خود به همراه دارد. روح آدمی با موسیقی و نواست که به پرواز در می آید و چنان شوری در وجودش ایجاد می کند که هیچ چیز دیگری در این دنیا قادر نیست آن را خلق کند. آری، ما برای آنکه بتوانیم در این دنیا و با وجود تمام ناملایمات آن زندگی کرده و نفس بکشیم تنها به آب و هوا و غذا نیاز نداریم به شور زندگی، به نوا، به صوت، به موسیقی و به پیانو هم محتاجیم.

پیانو ساز جادویی
می خواهیم تمام قواعد و قوانین موجود را زیر پا گذاشته و بی پروا فریاد بزنیم پیانو را یکی از ادوات سحر و جادو می خوانیم. صدایی که از این ساز به گوش می رسد آنچنان قدرتی دارد که می تواند بدون آنکه خودتان بخواهید شما را جادو کرده و از زمان و مکان و دنیای مادی جدا کند. پس بیهوده نیست که پیانیست ها کلامی و نگاهی نافذ و جذاب دارند، آنها این خصلت را از سازی که در مقابلش قرار می گیرند به ودیعه گرفته اند و می توانند با کلامشان، با نگاهشان و با نوایی که به وسیله پیانو خلق می کنند شما را سِحر کنند. به راستی چه ادواتی بهتر از پیانو برای سِحر می توان پیشنهاد کرد؟

شاید تصور کنید که اندکی در مورد این ساز اغراق کرده ایم اما لحظه ای چشمان خود را بسته و هنگامی که یک پیانو در حال نواخته شدن است به صدای آن گوش فرا دهید. حتی مولکول هایی که در هوا در حال غوطه خوردن هستند نیز از شنیدن و گوش سپاری به این آوا به وجد می آیند چه برسد به موجودی که از بدو خلقت عصاره جانش را با نوا، آوا، لحن و موسیقی آمیخته اند. موسیقی از جان و جهان انسان جدایی ندارد و تا زمانی که او بر این کره خاکی قدم بر می دارد طالب بانگ زیباست و چه چیز شایسته تر از پیانو قادر است او را به این خواسته اش برساند.